Jabłka suszone z pieca na Liście Produktów Tradycyjnych województwa opolskigo

Wniosek o wpis na listę złożyła Iwona Wajrach, która razem z mężem prowadzi Gospodarstwo Agroturystyczne w Dylakach, niedaleko Ozimka - Przepis na suszone jabłka przejęłam od swojej mamy. Podobnie suszono owoce w rodzinie mojego męża – u babci Marii, która w tej chwili miałaby 106 lat – mówi Pani Iwona.

Suszone jabłka zabierają bardzo mało miejsca, a odpowiednio przyrządzone nie ustępują w smaku świeżym owocom. Przez suszenie nie tracą nic ze swojej wartości, jedynie pozbawia się ich nadmiaru wody.

Suszyć jabłka można było kiedyś – i można również dzisiaj – różnymi sposobami, np. na nitkach czy prętach leszczynowych na słońcu, przy ognisku czy też w miejscu ocienionym, ale przewiewnym, a także w piekarniku.

Iwona Wajrach wspomina, że w rodzinie jej i jej męża od pokoleń suszono jabłka przede wszystkim na piecu na tzw. sicie, czyli drucianych siatkach naciągniętych na ramy drewniane. Wymiary siatki mają ok. 80 cm x 60 cm, naciąga się je na drewniane ramy, a pod każdym rogiem siatki stawia się metalowy wspornik, aby ramy się nie przypaliły. Często gotowano najpierw obiad, a później wykorzystywano gorące blaty kuchni do suszenia jabłek.

Do suszenia przeznacza się owoce dojrzałe, ale twarde. Najlepiej nadają się do tego jabłka ze starych odmian, o zwartym miąższu, kruche, nie za bardzo soczyste. Oczywiście suszyć można też owoce nowszych odmian jabłoni. Jabłka obite lub robaczywe również można wykorzystać do suszenia, ale należy starannie wykroić te nienadające się części. Do suszenia na ramach z drutu zalecane jest krojenie jabłek w krążki a nie w ósemki, bo znacznie szybciej i lepiej schną.