Miesiąc Kupały. Czerwiec swoją nazwę zawdzięcza cennemu owadowi.

Czerwiec to trzy ważne wydarzenia w kalendarzu Słowian. Święto Świętowita, Noc Kupały i pożegnanie Jarowita. Pierwsze przypada na 15 czerwca i jest związane prośbami o dobre plony. Trzecia na ostatni dzień miesiąca, kiedy paliło się kukłę boga wiosny w podziękowaniu za zasiane przez niego plony.

 

Noc Kupały jak żadne inne słowiańskie święto przetrwało do naszych czasów. Uroczystości organizowano nad wodą, na którą panny puszczały wianki. Wyłowienie go przez kawalera było wróżbą miłości. Letnie przesilenie zachęcało do szukania miłości, w wymiarze typowo duchowym, ale też fizycznym. Ważnym elementem obchodów Kupałnocki był ogień i tańce wokół ogniska oraz poszukiwanie kwiatu paproci. Jego znalezienie gwarantowało szczęście i bogactwo. Wraz z przyjściem chrześcijaństwa Noc Kupały przemieniono na Noc Świętojańską, poświęconą Janowi Chrzcicielowi. Zgodnie z przesądami dopiero od tego dnia można było się bezpiecznie kąpać w jeziorach i rzekach. Wcześniej wejście do wody groziło śmiercią.

Trzeba wytłumaczyć skąd nazwa czerwiec? W pierwszej połowie miesiąca samica czerwca polskiego zaczyna składać jajeczka, proces trwa do sierpnia. Uformowane z nich larwy na przełomie marca i kwietnia kolejnego roku zaczynają poszukiwania czerwca trwałego - pospolitej rośliny traktowanej jak chwast. Przytwierdzone do liści zaczynają przekształcać się  w poczwarkę zwaną czerwiem. Proces kończy się w czerwcu, kiedy dojrzałe owady odrywają się od rośliny i odlatują.

 
W XV i XVI w. czerwiec był jednym z głównych surowców eksportowych. Sproszkowane owady były wykorzystywane do barwienia materiałów oraz jako barwnik farb malarskich. Oprócz nazwy miesiąca czerwcowi swoją nazwę zawdzięcza kolor czerwony.