Na styku starego i nowego. Styczeń

Styk odchodzącego i nadchodzącego roku jest jedną z trzech teorii tłumaczącej nazwę stycznia. Etymologii naukowcy szukają także w pracach rolniczych. W tych zakorzenione są dwie pozostał hipotezy. Według jednych styczeń wziął się szykowanych w tym okresie przez gospodarzy tyk, na których później suszyli chmel lub len. Początek roku to także czas wyrębów lasów, czyli siekania. Stąd styczeń bywał nazywany sieczniem.

 
Trojakie pochodzenie nazwy miesiąca i trójgłowy patronat. Trzygłów to według niektórych badaczy słowiańszczyzny jedno z wcieleń Welesa. Aleksander Gieysztor opisuje go jako synonim o brandenbursko-szczecińskich korzeniach.

 
- Szczecin, miasto znane i większe niż Wolin, w zasięgu swoim trzy góry zawierał, z których średnia i najwyższa, poświęcona najwyższemu bogu pogańskiemu Trzygłowowi, posiadał posąg trójgowy, nakryciem złotym oczy i usta zasłaniający: kapłan zaś tych bożków twierdził, że bóg najwyższy ma trzy głowy, bo trzema zawiaduje państwami, to jest nieba, ziemi i podziemia, a twarz nakryciem zasłania, jakby grzechów ludzkich nie widząc ani słysząc, by je przeoczył - przywołuje autora żywotu biskupa Ottona Ebonita.