Obrzędowy wypiek Słowian. Kołacz towarzyszył im przy każdej ważnej uroczystości

Kołacze to nic innego jak drożdżowe ciasto uformowane w koło z kilku przeplatanych ze sobą wałków. W zależności od regionu może być podawany w takiej formie z ozdobami też zrobionymi z ciasta lub wstążek i roślin. Najczęściej przypominają bochny chleba.

Mogą też być kołacze z nadzieniem makowym, serowym lub jabłkowym i charakterystyczną posypką. Takie bardziej przypominają ciasta – też pieczone w formie wieńca, chociaż spotyka się również takie upieczone na prostokątnej blasze. Taki kołocz szczególnie popularny jest na Śląsku, gdzie ma nawet swoje stowarzyszenie.

http://kolocz.info/

Kołacze często podawano i w niektórych regionach kraju nadal podaje się w trakcie wesela. Z ich wypiekiem wiązał się cały ceremoniał. Nad ciastem czuwały specjalnie wyznaczone do tego kobiety, a w kuchni w czasie kiedy ciasto rosło i dochodziło w piekarniku nie mógł przebywać żaden mężczyzna. Dorodny kołacz był zwiastunem dobrego i długiego małżeństwa a by dopomóc szczęściu dokładano no wypieku sporo wspomnianych już ozdób.

O kołaczu można przeczytać nawet w „Starej Baśni” - Z pieśnią się odbył taniec wokół dzieży, w której ciasto rosło, z pieśnią poczęto lepić misternie korowaj święty, ofiarny, w którym spleciona kosa panny młodej siedziała i ptaszki, i pozatykane gałązki zielone, jagódki czerwone, kłosy dojrzałe – pisał Ignacy Kraszewski.

Było to też ciasto obrzędowe spożywane przez Słowian w trakcie uroczystości okolicznościowych. Towarzyszyły im też w czasie świąt. W tym ucz z okazji Jarych Godów, które obchodzono w okolicach wiosennej równonocy.

Popularnością cieszą się też kołacze sprzedawane w ulicznych budkach. Takie ciastko to kołacz węgierski.