Chwast, który uspokaja i ściąga uroki. Działanie bylicy pospolitej.

W lecznictwie wykorzystywane są liście i kwiaty Artemisia vilgaris oraz korzeń. Ziele można zbierać od wiosny do jesieni. Korzenie między wrześniem a listopadem. - Nazwa pochodzi od słów byl bylije - co znaczy ziele, trawę, roślinę. Lud zwała ją również "belicą", "bieługą" czy "bielicą" - bo ona taka jakby posypana białym - pisze w swojej książce "Słowiańskie boginie ziół" Joanna Laprus. Nazwa rodzajowa Artemisia wywodzi się od greckiej bogini Artemidy. 

 

 

Bylica pospolita leczy dolegliwości przewodu pokarmowego: bóle i nieżyt brzucha oraz wzdęcia, a także łagodzi kolki. Działa rozkurczowo, także na mięśnie gładkie układu moczowego. Wykazuje działanie przeciwzapalnie dróg moczowych. Zwalcza pasożyty układu pokarmowego. I wzmacnia apetyt dlatego polecana jest osobom  dzieciom i rekonwalescentom. Wierzchołki młodych pędów dodawane są ciężkostrawnych i tłustych oraz wzdymających dań.

 

Jest stosowana przy nerwicach, nerwobólach i histerii. Także w postaci kąpieli, które z dodatkiem bylicy wyciszają, odprężają oraz łagodzą bóle reumatyczne. Relaksujące działanie ma także dym, który przy okazji odstrasza komary. 

 

 

Słowianie używali bylicy nie tylko w lecznictwie, ale także w rytuałach i obrzędach. Była jednym z ziół dodawanych do ognisk w czasie Nocy Kupały. Dziewczęta robiły z bylicy pasy. Dym z palonej rośliny ściągał uroki. Także ze zwierząt. Dodatkowo chroniła je przed złym działaniem czarownic. Była jednym z ziół zbieranym o wschodzie słońca w wigilię sobótki, z których robiono bukiety chroniące dom przed piorunami, a zatknięte w dach przed ich zerwaniem. Często bylicę wkładano pod głowę zmarłego . Pomagało to duszy odejść w zaświaty.